ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ
Ἀπρίλιος 2020
Ἕνα κάθε μήνα
Ἀγαπητοί μου Ἐνορίτες.
Ἔχει περάσει περισσότερο ἀπό ἕνας μήνας, πού οἱ Ἐκκλησιές εἶναι χωρίς τούς πιστούς κατά τή διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν καί τῶν Θείων Λειτουργιῶν. Ὁ ψυχικός πόνος ὅλων μας, καί τῶν Ἱερέων καί τῶν πιστῶν, εἶναι πολύς καί βαρύς καί πικρός. Τό παράπονο γιά τήν ἄνιση καί ἄδικη μεταχείριση εἶναι δίκαιο καί βασανιστικό.
Ὁ κορωνοϊός ἀκάθεκτος, οἱ ἐξουσιάζοντες ἀνυποχώρητοι, οἱ στά μετόπισθεν ἀόρατοι καί σκληροί, καί ἡ ἐπιθυμία τους ἔχει γίνει φανερή, θέλουν νά καταδυναστεύσουν τόν κόσμο ὁλόκληρο. Φαινομενικά δείχνουν ἰσχυροί καί ἀήττητοι!
Ἐμεῖς, ὁ ἄδικα καταδυναστευόμενος πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, ἀδύναμος καί φοβισμένος, καί ἄτολμος νά διεκδικήσει τά αὐτονόητα: τήν ἐλευθερία του, τήν ἔμπρακτη ἔκφραση τῆς πίστεώς του, τήν ἐκδήλωση τῶν παραδοσιακῶν ἐθίμων, ἐκκλησιαστικῶν καί κοινωνικῶν. Κλεισμένος μέσα στά σπίτια, κλεισμένοι καί οἱ τόποι τῆς καταφυγῆς καί τῆς ἀνακουφίσεώς του.
Ὁ λαός τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ ἀδύναμος; Ἀντιφατικό! Πῶς καταντήσαμε ἔτσι; Πῶς φθάσαμε νά εἴμαστε ἀνίσχυροι καί δειλοί; Ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί; Ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι ἡρώων καί ἁγίων μαρτύρων καί ὁμολογητῶν; Ποῦ εἶναι τό «Ἤ τάν ἤ ἐπί τᾶς»; Ποῦ εἶναι τό «μολών λαβέ»; Ποῦ εἶναι τό «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος»; Ποῦ εἶναι τό «Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά καί φυλακή;» Ποῦ εἶναι τό θάρρος καί ἡ τόλμη τῶν Ἁγίων κατά τῶν ποικίλων διωκτῶν; Παλαιῶν καί συγχρόνων;
Εἶναι πραγματικά ἀντιφατικό νά ὀνομάζεται κάποιος Χριστιανός, «υἱός Θεοῦ», καί νά τρομάζει μπροστά σέ μικροσκοπικά καί ἀδιόρατα θηρία, μπροστά σέ ἐφήμερους ἀνθρώπους, μπροστά στόν διάβολο.
Ἴσως νά ἀγνοοῦμε ὅτι οἱ υἱοί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἶναι παντοδύναμοι, ὅπως καί ὁ Πατέρας τους. Ὅτι οἱ υἱοί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἶναι χάριτι ἀθάνατοι ὅπως ὁ Πατέρας τους εἶναι φύσει Ἀθάνατος. Οἱ υἱοί τῆς Βασιλείας δέν φοβοῦνται τόν θάνατο, δέν φοβοῦνται τίποτα. Ὅπως ὁ Θεός Πατήρ ἀνέστησε τόν Ἰησοῦ Χριστό ἐκ τῶν νεκρῶν, ἔτσι θά ἀναστήσει καί ὅλους τούς ἀνθρώπους.
Οἱ υἱοί τῆς Βασιλείας, ἐκτός ἀπό τόν Πανάγαθο καί Φιλάνθρωπο λατρευτό Θεό, δέν προσκυνοῦν τίποτα καί κανένα εἴδωλο. Μαζί μέ τόν ἀγαπημένο τους Ἰησοῦ Χριστό φωνάζουν θαρραλέα: «ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ, γέγραπται γάρ, Κύριον τόν Θεόν σου προσκυνήσεις καί αὐτῶ μόνω λατρεύσεις»!
Οἱ υἱοί τῆς Βασιλείας ἀποθέτουν τά πάντα στόν Θεό Πατέρα. Ὁ Θεός Πατέρας εἶναι ἡ μοναδική ἐλπίδα τους, καί κατά τήν Θεία Λειτουργία λέγουν: «Σοί παρακατατιθέμεθα τήν ζωήν ἡμῶν ἅπασαν καί τήν ἐλπίδα, Δέσποτα φιλάνθρωπε, καί παρακαλοῦμεν σε καί δεόμεθα καί ἱκετεύομεν…»Θά πάρουμε ὅλες τίς ἀπαιτούμενες προφυλάξεις, θά χρησιμοποιήσουμε τήν τεχνολογία καί τήν ἐπιστήμη τῆς ἐποχῆς μου, ἀλλά δέν θά ἐλπίζουμε σ’ αὐτά. Ἡ μόνη ἐλπίδα μας θά εἶναι ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός μας.
Ἀλλά, ἄν δέν γνωρίζεις τόν Θεό,
ἄν δέν τόν ἐμπιστεύεσαι τόν Θεό,
ἄν δέν εἶσαι σίγουρος ὅτι ὁ Θεός σέ ἀγαπᾶ καί εἶναι δυνατός γιά ὅλα,
ἄν δέν ἀγαπᾶς τόν Θεό,
πῶς θά ἀποθέσεις σ’ Αὐτόν ὅλη σου τήν ζωή;
Πῶς θά ἐλπίζεις στόν Θεό ὅτι εἶναι ἱκανός γιά ὅλα;
Ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ Δημιουργός καί Πατέρας μας, εἶναι ἄκρως Φιλάνθρωπος καί Πανάγαθος, εἶναι Παντοδύναμος καί Πάνσοφος. Γνωρίζει τίς ἀδυναμίες μας, τίς θλίψεις μας, τόν πόνο μας, τίς δυσκολίες, τά ἀδιέξοδα. Σέ ἐμᾶς μένει νά Τόν γνωρίσουμε, νά Τόν ἀγαπήσουμε, γιά νά μπορέσουμε νά Τόν ἐμπιστευθοῦμε.
Ὅ, τι θέλει ὁ Θεός εἶναι ἀγαθό. Ὅ, τι ἐπιτρέπει, εἶναι ἀγαθό. Ὅ, τι δέν θέλει, δέν γίνεται. Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος τῶν πάντων! Τά πάντα περνοῦν ἀπό Αὐτόν!
Θά μπορούσαμε, λοιπόν, νά δοῦμε τά πράγματα ἀπό μία ἄλλη ἔποψη. Ἐφ’ ὅσον ὁ Θεός εἶναι αὐτός πού κυβερνᾶ τά πάντα, τότε ἡ κατάσταση αὐτή τήν ὁποία ζοῦμε στίς ἡμέρες μας, εἶναι μία εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι μία περίοδος «παιδείας Κυρίου», τήν ὁποία πρέπει νά ἐκμεταλλευθοῦμε. Στή ζωή μας, ἴσως δέν ἔχουμε πολλές φορές τήν εὐκαιρία, νά ἔχουμε τέτοιας μορφῆς παιδαγωγία. Ὁ Θεός ἐπιτρέπει τέτοιες καταστάσεις, ἐπειδή ἀκόμη, μέσα στήν ἄμετρη φιλευσπλαχνία Του, μᾶς παραδέχεται ὡς παιδιά του, ὡς υἱούς Του, μᾶς ἀγαπᾶ καί θέλει νά σωθοῦμε. Ἀλλοίμονο ἄν ἀδιαφοροῦσε γιά τή σωτηρία μας. Ἐπειδή μᾶς ἀγαπᾶ, μᾶς βάζει μέσα στό καμίνι τῆς δοκιμασίας ὥστε νά φύγουν ὅλα τά ἄχρηστα, ὅλες οἱ σκουριές, καί νά παραμείνει ἀτόφιο καί λαμπερό τό χρυσάφι. Νά φύγει κάθε ἁμαρτία, κάθε ἀνομία, κάθε ἀπιστία, κάθε διαστροφή, κάθε κακία, κάθε εἰδωλολατρία. Ἐπειδή ὅλα αὐτά τά βίωνε, δυστυχῶς, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, τά τελευταῖα χρόνια. Ζοῦσε μία ζωή ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό.
Πολύ ὄμορφα καί χαρακτηριστικά τά σημειώνει ὅλα αὐτά ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, Παῦλος, στήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή του (ΙΒ΄ 1-14) «Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν. 3 ἀναλογίσασθε γὰρ τὸν τοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν εἰς αὐτὸν ἀντιλογίαν, ἵνα μὴ κάμητε ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν ἐκλυόμενοι. 4 Οὔπω μέχρις αἵματος ἀντικατέστητε πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἀνταγωνιζόμενοι, 5 καὶ ἐκλέλησθε τῆς παρακλήσεως, ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς διαλέγεται· υἱέ μου, μὴ ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ’ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. 6 ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. 7 εἰ παιδείαν ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεός· τίς γάρ ἐστιν υἱὸς ὃν οὐ παιδεύει πατήρ; 8 εἰ δὲ χωρίς ἐστε παιδείας, ἧς μέτοχοι γεγόνασι πάντες, ἄρα νόθοι ἐστὲ καὶ οὐχ υἱοί. 9 εἶτα τοὺς μὲν τῆς σαρκὸς ἡμῶν πατέρας εἴχομεν παιδευτὰς καὶ ἐνετρεπόμεθα· οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑποταγησόμεθα τῷ πατρὶ τῶν πνευμάτων καὶ ζήσομεν; 10 οἱ μὲν γὰρ πρὸς ὀλίγας ἡμέρας κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτοῖς ἐπαίδευον, ὁ δὲ ἐπὶ τὸ συμφέρον, εἰς τὸ μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ. 11 πᾶσα δὲ παιδεία πρὸς μὲν τὸ παρὸν οὐ δοκεῖ χαρᾶς εἶναι, ἀλλὰ λύπης, ὕστερον δὲ καρπὸν εἰρηνικὸν τοῖς δι’ αὐτῆς γεγυμνασμένοις ἀποδίδωσι δικαιοσύνης. 12 Διὸ τὰς παρειμένας χεῖρας καὶ τὰ παραλελυμένα γόνατα ἀνορθώσατε, 13 καὶ τροχιὰς ὀρθὰς ποιήσατε τοῖς ποσὶν ὑμῶν, ἵνα μὴ τὸ χωλὸν ἐκτραπῇ, ἰαθῇ δὲ μᾶλλον.14 Εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων, καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν Κύριον…». (Μπορεῖτε νά διαβάσετε τή μετάφραση στό οἰκεῖο μέρος, στήν Καινή Διαθήκη).
Ὅμως, ὁ πόνος ἴσως εἶναι πολύς καί πικρός, ὄχι τόσο γιά τήν περιπέτεια πού βιώνουμε ἀλλά γιά τήν ἔλλειψη τῶν ἀκολουθιῶν καί τῆς Θείας Λειτουργίας, γιά τήν στέρηση τῆς τροφῆς μας τῆς πνευματικῆς, τοῦ Σώματος, δηλαδή, καί τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ! Αὐτό εἶναι πού μέ συνέχει, προσωπικά, ὅλη αὐτή τήν περίοδο, πολύ δέ περισσότερο, κάθε φορά πού μεταλαμβάνω τῶν θείων μυστηρίων! Πονῶ καί κλαίω, ἐπειδή ἐσεῖς οἱ πιστοί ἐνορίτες μου στερεῖσθε τήν θεία κοινωνία. Τήν τροφή πού δίνει ζωή καί δύναμη καί θάρρος καί τόλμη καί ἀφοβία καί ἴαση καί φύλαξη καί ἀσφάλεια. Ὄχι σάν κάτι τό μαγικό ἀλλά ἐπειδή ἡ θεία κοινωνία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ «Μεγάλος Θεός καί Σωτήρας μας». (Τίτ. Β΄ 13) Στό σπίτι μας μποροῦμε νά προσευχόμαστε, καί πολύ, μάλιστα. Μποροῦμε νά μελετοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, μποροῦμε νά ἀκοῦμε τήν Θεία Λειτουργία. Ὅμως, δέν μποροῦμε νά τρῶμε τόν Θεό μας, τό Σῶμα του καί τό Αἷμα Του! Πράγμα τό ὁποῖο εἶναι ἀναγκαιότατο αὐτή τήν περίοδο. Εἰδικά κατ’ αὐτήν τήν δύστηνη περίοδο.
Δέν μπορῶ νά γνωρίζω, γιατί τό ἐπέτρεψε αὐτό ὁ Θεός… Ἄγνωστα τά κρίματα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό, ὅμως, πού θά ἤθελα ἀπό ὅλους μας εἶναι, νά ἐκμεταλλευθοῦμε αὐτή τήν ὀδυνηρή καί ἔμπονη περίοδο, (Ἐφεσ. Ε΄ 15-17) καί ὁ καθένας μας ἄς ἀναλογισθεῖ καί ἄς ἐρευνήσει τόν ἑαυτό του καί τή ζωή του, τήν πίστη του καί τήν βιωτή του. Ἄς προσπαθήσουμε νά κάνουμε μία προσωπική ἐσωτερική πνευματική ἐνδοσκόπηση, μέ βάση τόν ἄχραντο λόγο τοῦ Θεοῦ. Νά μή στρέψουμε τά μάτια μας γύρω μας, παρά μόνο μέσα στόν ἑαυτό μας. Ἄν ὑπάρχει φταίξιμο, ἄν ὑπάρχει ἁμαρτία, δέν πρέπει νά ψάξω νά τά βρῶ στόν ἄλλο. Ἀρκετά ἀσχοληθήκαμε μέ ὅλους τούς ἄλλους. Καιρός νά δοῦμε καί τόν ἑαυτό μας. Νά δοῦμε τόν ἑαυτό μας ἀπέναντι στόν Θεό! Καί νά μετανοήσουμε!
Ἄν ἐπιθυμοῦμε νά ἀνοίξουν οἱ Ἐκκλησίες καί νά μποροῦμε νά τρῶμε καί νά πίνουμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ ἀγαπημένου μας ἐσταυρωμένου, ταφέντος καί ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ μόνος δρόμος εἶναι:
ἡ ἐπίγνωση τοῦἉγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, (Ἰωάνν. ΙΖ΄ 3)
ἡ εἰλικρινής καί ἔμπρακτη μετάνοια (Ματθ. Δ΄ 17) καί
ἡ σταθερή καί ἀκλόνητη ἀπόφασή μας νά ζήσουμε τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μας σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου μας. (Ματθ. Γ΄ 8)
Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες, ἡ ἔντονηἐπιθυμία μου καί ἡ προσευχή μου εἶναι νά πάρουμε αὐτές τίς ἀποφάσεις καί νά τίς κρατήσουμε μέ γενναιότητα, μέ πίστη καί μέ ἀποφασιστικότητα, γιά ὅλη μας τή ζωή.
Ἡ περίοδος αὐτή νά γίνει ἡ μεγάλη μας εὐκαιρία, τῆς ἀλλαγῆς μας. Τῆς ἀλλαγῆς τῆς πατρίδας μας. Τῆς ἀλλαγῆς ὅλου τοῦ κόσμου! Τῆς σωτηρίας μας. Τό γνωρίζω, τό ἴδιο ποθεῖτε κι ἐσεῖς ὅλοι!
«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά εἶναι πάντοτε μαζί μέ ὅλους μας».
Μέ πολύ πόνο καί ἀνυπόκριτη ἐπιθυμία
γιά νά ἀνοίξουν οἱ Ἐκκλησίες μας
ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου
