Radiosiatista.gr
Όσοι ζήσαμε στο Τσοτύλι και φοιτήσαμε στο ιστορικό σχολείο του, θυμόμαστε τη μορφή του, τη συμμετοχή του στις εκδηλώσεις του σχολείου μας, την αγωνία του για τη λειτουργία του Οικοτροφείου Θηλέων… Ήταν από τα σημαίνοντα πρόσωπα της κοινωνίας του Τσοτυλίου και η προσφορά του στην περιοχή μας μεγάλη!
Γεννήθηκε στην Κερπινή Αρκαδίας το 1921. Άρχισε να σπουδάζει στην Ιατρική σχολή Αθηνών, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, φλεγόμενος από την επιθυμία να υπηρετήσει την εκκλησία και το λαό του Θεού. Συνδέθηκε, από τα φοιτητικά του χρόνια με τον μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης, Ιάκωβο, τον μετέπειτα Μυτιλήνης και έφτασε στον τόπο μας διακονώντας τους ανθρώπους του, με αγάπη και ενδιαφέρον πραγματικό. Εκάρη μοναχός στην Παναγία του Μικροκάστρου, το 1953 και αφιέρωσε τη ζωή του στην ακριτική περιοχή μας. Αργότερα σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης στα Πριγκιπόνησα και επέστρεψε και πάλι στον τόπο μας, τον οποίο δεν εγκατέλειψε ούτε όταν ο πνευματικός του πατέρας έγινε επίσκοπος Μυτιλήνης.
Για έδρα του διάλεξε το Τσοτύλι. Ήταν το κέντρο του ορεινού Βοΐου και είχε αξιόλογη εμπορική κίνηση από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Επίσης ήταν και πνευματικό κέντρο, λόγω του ιστορικού σχολείου του! Το 1965 το εξατάξιο Γυμνάσιο Τσοτυλίου είχε σχεδόν 700 μαθητές, από τους οποίους οι 500 ήταν οικότροφοι στο καινούργιο Οικοτροφείο Αρρένων. Εκεί έμενε και ο πατήρ Χρυσόστομος τα πρώτα χρόνια, προσπαθώντας να στηρίξει τους μαθητές, τους γονείς τους, τους καθηγητές, αρκετοί εκ των οποίων έμεναν επίσης εκεί. Σερβίρονταν
σε κάθε γεύμα περίπου 550 μερίδες φαγητού!
Την ίδια χρονιά ξεκίνησε η ανέγερση του Επισκοπείου. Ακούραστος επιστάτης ο πατήρ Χρυσόστομος. Πρωτομάστορας (κάλφας) ο Δημήτριος Παπαϊωάννου, από τον Αυγερινό, με άλλους μαστόρους από το ίδιο χωριό. Το 1970 εγκαινιάστηκε και ο πάτερ μετακόμισε εκεί και παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Μόλις τελείωνε ένα έργο, προγραμμάτιζε άλλο. Ανακαίνισε τον ιερό ναό της Αγίας Μαρίνας και αργότερα τον ναό της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Αθανασίου..
Τότε εμφανίστηκε η καταγόμενη από τη Δάφνη Βοΐου, Ευδοξία Κωτούλα, ,που έζησε και εργάστηκε πολλά χρόνια στην Αμερική και ήθελε, βοηθώντας την περιοχή, να χτίσει ένα Γηροκομείο.Όλοι την προέτρεψαν να χτίσει ένα Οικοτροφείο Θηλέων, για να εξυπηρετηθούν τα κορίτσια από τα γειτονικά χωριά που ήθελαν να σπουδάσουν. Και αυτό το έργο το ανέλαβε ο πάτερ! Έπρεπε εκείνη την εποχή να διαχειριστεί εκατομμύρια! Το έργο τελείωσε επιτυχώς και λειτούργησε για πρώτη φορά κατά το σχολικό έτος 1975-76. Είμασταν μεταξύ των πρώτων μαθητριών! Παρών συνέχεια και ο πατήρ Χρυσόστομος, να παρακολουθεί τη λειτουργία του και να προσπαθεί να επιλύσει προβλήματα. Δεχόταν όλους τους ανθρώπους στο γραφείο του, με τον ίδιο τρόπο, επώνυμους και ανώνυμους, πλούσιους και φτωχούς!
Είχε μεγάλη αγάπη για τα παιδιά και τους νέους. Τιμούσε ιδιαίτερα τα μοναστήρια του τόπου μας και ειδικά την Αγία Τριάδα Βυθού, την αγαπημένη όλων των Βοϊωτών. Έχουν καταγραφεί και θαύματα της Αγίας Τριάδος στα οποία ήταν παρών.
Η τελευταία μεγάλη του επιθυμία ήταν η ανέγερση του ιερού ναού του Αγίου Νεκταρίου, λίγο έξω από το Τσοτύλι.
Από τις αρχές, όμως του 1980, η υγεία του είχε κλονιστεί, κατά τον Ιούλιο χειροτέρεψε αισθητά! Ολοι ήθελαν να είναι δίπλα του, κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του,όμως εκείνος την αντιμετώπιζε μόνος του. Την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 1980,μετά τη Θεία λειτουργία, χτύπησε πένθιμα η καμπάνα του Επισκοπείου. Ο πατήρ Χρυσόστομος είχε αναχωρήσει για την άλλη ζωή. Την μέρα της κηδείας του χιόνιζε αδιάκοπα, όμως όλοι ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν. Οι πρώτοι, από όσους συνόδευαν το σκήνωμά του, είχαν φτάσει στον Άγιο Νεκτάριο, τόπο της τελευταίας του κατοικίας, κατά την επιθυμία του και οι τελευταίοι ήταν ακόμη στην Αγία Μαρίνα.
Ο φίλος του, εκδότης Ιωάννης Ζηκόπουλος, διευθυντής της εφημερίδας “Δυτική Μακεδονία”, (μ’ αυτή την εφημερίδα μεγαλώσαμε), τον αποχαιρέτησε γράφοντας, πως η επαρχία Βοΐου ορφάνεψε, γιατί έχασε τον πατέρα της.
Αν ζούσε λίγα χρόνια ακόμη, θα έβλεπε την περιοχή των 40.000 περίπου κατοίκων, τότε, να φθίνει συνέχεια και σήμερα οι κάτοικοι να είναι πολύ λιγότεροι από τους μισούς. Οι μαθητές επίσης λίγοι, ποιος θα έχει όραμα για τον όμορφο τόπο μας;
Εμείς θα θυμόμαστε πάντα τη μορφή του, τις επισκέψεις του στο οικοτροφείο μας, όταν μια φωνή έσκιζε τον αέρα, ο”πάτερ”, ο “πάτερ” και αλλόφρονες τρέχαμε στις σκάλες, για να τον υποδεχθούμε στο Αναγνωστήριο. Στην αρχή με την κυρία Ευδοξία, την ευεργέτιδα της περιοχής! Αυστηρός, αλλά και δίκαιος, λιτοδίαιτος, με πύρινα κηρύγματα μετά το Ευαγγέλιο. Πάντα στήριζε το ποίμνιο, που του εμπιστεύθηκε ο Θεός. Στήριξε χήρες και ορφανά, κατάφερε να κρατήσει ενωμένες οικογένειες, που κινδύνευαν να διαλυθούν.
Αφορμή για το κείμενο αυτό δόθηκε από την εύρεση, τυχαία, σε βιβλιοθήκη των Χανίων, του βιβλίου “Μυστικόν Θυσιαστήριον”, που εκδόθηκε δέκα χρόνια μετά το θάνατό του. Γνωρίσαμε έτσι καλύτερα τον πατέρα Χρυσόστομο και συμπληρώσαμε τις αναμνήσεις μας, με πληροφορίες.
Η μνήμη του στην περιοχή του Τσοτυλίου παραμένει διαρκής και τα έργα του μας θυμίζουν τον συνεχή αγώνα του!
